小爱尽经

Cūḷataṇhāsaṅkhaya Sutta ^↗

390

Evaṃ me sutaṃ— ekaṃ samayaṃ Bhagavā Sāvatthiyaṃ viharati pubbārāme migāramātupāsāde.

Atha kho sakko devānamindo yena Bhagavā ten’upasaṅkami; upasaṅkamitvā Bhagavantaṃ abhivādetvā ekam antaṃ aṭṭhāsi. Ekam antaṃ ṭhito kho sakko devānamindo Bhagavantaṃ etad avoca:

“kittāvatā nu kho, bhante, bhikkhu saṅkhittena taṇhāsaṅkhayavimutto hoti accantaniṭṭho accantayogakkhemī accantabrahmacārī accantapariyosāno seṭṭho devamanussānan” ti?

“Idha, devānaminda, bhikkhuno sutaṃ hoti: ‘sabbe dhammā nālaṃ abhinivesāyā’ ti. Evañcetaṃ, devānaminda, bhikkhuno sutaṃ hoti: ‘sabbe dhammā nālaṃ abhinivesāyā’ ti. So sabbaṃ dhammaṃ abhijānāti; sabbaṃ dhammaṃ abhiññāya sabbaṃ dhammaṃ parijānāti; sabbaṃ dhammaṃ pariññāya yaṃ kiñci vedanaṃ vedeti—sukhaṃ vā dukkhaṃ vā adukkhamasukhaṃ vā, so tāsu vedanāsu aniccānupassī viharati, virāgānupassī viharati, nirodhānupassī viharati, paṭinissaggānupassī viharati. So tāsu vedanāsu aniccānupassī viharanto, virāgānupassī viharanto, nirodhānupassī viharanto, paṭinissaggānupassī viharanto na kiñci loke upādiyati. Anupādiyaṃ na paritassati, aparitassaṃ paccattaññeva parinibbāyati: ‘khīṇā jāti, vusitaṃ brahmacariyaṃ, kataṃ karaṇīyaṃ, nāparaṃ itthattāyā’ ti pajānāti. Ettāvatā kho, devānaminda, bhikkhu saṅkhittena taṇhāsaṅkhayavimutto hoti accantaniṭṭho accantayogakkhemī accantabrahmacārī accantapariyosāno seṭṭho devamanussānan” ti.

Atha kho sakko devānamindo Bhagavato bhāsitaṃ abhinanditvā anumoditvā Bhagavantaṃ abhivādetvā padakkhiṇaṃ katvā tatth’evantaradhāyi.

Tena kho pana samayena āyasmā Mahāmoggallāno Bhagavato avidūre nisinno hoti. Atha kho āyasmato Mahāmoggallānassa etad ahosi: “kiṃ nu kho so yakkho Bhagavato bhāsitaṃ abhisamecca anumodi udāhu no; yan nūnāhaṃ taṃ yakkhaṃ jāneyyaṃ—yadi vā so yakkho Bhagavato bhāsitaṃ abhisamecca anumodi yadi vā no” ti?

Atha kho āyasmā Mahāmoggallāno—seyyathāpi nāma balavā puriso samiñjitaṃ vā bāhaṃ pasāreyya, pasāritaṃ vā bāhaṃ samiñjeyya; evam eva—pubbārāme migāramātupāsāde antarahito devesu Tāvatiṃsesu pāturahosi. Tena kho pana samayena sakko devānamindo ekapuṇḍarīke uyyāne dibbehi pañcahi tūriyasatehi samappito samaṅgībhūto paricāreti.

Addasā kho sakko devānamindo āyasmantaṃ Mahāmoggallānaṃ dūrato va āgacchantaṃ. Disvāna tāni dibbāni pañca tūriyasatāni paṭippaṇāmetvā yenāyasmā Mahāmoggallāno ten’upasaṅkami; upasaṅkamitvā āyasmantaṃ Mahāmoggallānaṃ etad avoca: “ehi kho, mārisa Moggallāna, svāgataṃ, mārisa Moggallāna. Cirassaṃ kho, mārisa Moggallāna, imaṃ pariyāyaṃ akāsi yad idaṃ idhāgamanāya. Nisīda, mārisa Moggallāna, idamāsanaṃ paññattan” ti. Nisīdi kho āyasmā Mahāmoggallāno paññatte āsane. Sakkopi kho devānamindo aññataraṃ nīcaṃ āsanaṃ gahetvā ekam antaṃ nisīdi.

Ekam antaṃ nisinnaṃ kho sakkaṃ devānamindaṃ āyasmā Mahāmoggallāno etad avoca: “yathā kathaṃ pana kho, kosiya, Bhagavā saṅkhittena taṇhāsaṅkhayavimuttiṃ abhāsi? Sādhu mayam pi etissā kathāya bhāgino assāma savanāyā” ti.

“Mayaṃ kho, mārisa Moggallāna, bahukiccā bahukaraṇīyā—appeva sakena karaṇīyena, api ca devānaṃyeva Tāvatiṃsānaṃ karaṇīyena. Api ca, mārisa Moggallāna, sussutaṃyeva hoti suggahitaṃ sumanasikataṃ sūpadhāritaṃ, yaṃ no khippameva antaradhāyati. Bhūtapubbaṃ, mārisa Moggallāna, devāsurasaṅgāmo samupabyūḷho ahosi. Tasmiṃ kho pana, mārisa Moggallāna, saṅgāme devā jiniṃsu, asurā parājiniṃsu. So kho ahaṃ, mārisa Moggallāna, taṃ saṅgāmaṃ abhivijinitvā vijitasaṅgāmo tato paṭinivattitvā vejayantaṃ nāma pāsādaṃ māpesiṃ. Vejayantassa kho, mārisa Moggallāna, pāsādassa ekasataṃ niyyūhaṃ. Ekekasmiṃ niyyūhe satta satta kūṭāgārasatāni. Ekamekasmiṃ kūṭāgāre satta satta accharāyo. Ekamekissā accharāya satta satta paricārikāyo. Iccheyyāsi no tvaṃ, mārisa Moggallāna, vejayantassa pāsādassa rāmaṇeyyakaṃ daṭṭhun” ti? Adhivāsesi kho āyasmā Mahāmoggallāno tuṇhībhāvena.

Atha kho sakko ca devānamindo vessavaṇo ca mahārājā āyasmantaṃ Mahāmoggallānaṃ purakkhatvā yena vejayanto pāsādo ten’upasaṅkamiṃsu. Addasaṃsu kho sakkassa devānamindassa paricārikāyo āyasmantaṃ Mahāmoggallānaṃ dūrato va āgacchantaṃ; disvā ottappamānā hirīyamānā sakaṃ sakaṃ ovarakaṃ pavisiṃsu. Seyyathāpi nāma suṇisā sasuraṃ disvā ottappati hirīyati; evam eva sakkassa devānamindassa paricārikāyo āyasmantaṃ Mahāmoggallānaṃ disvā ottappamānā hirīyamānā sakaṃ sakaṃ ovarakaṃ pavisiṃsu.

Atha kho sakko ca devānamindo vessavaṇo ca mahārājā āyasmantaṃ Mahāmoggallānaṃ vejayante pāsāde anucaṅkamāpenti anuvicarāpenti: “idampi, mārisa Moggallāna, passa vejayantassa pāsādassa rāmaṇeyyakaṃ; idampi, mārisa Moggallāna, passa vejayantassa pāsādassa rāmaṇeyyakan” ti.

“Sobhati idaṃ āyasmato kosiyassa, yathā taṃ pubbe katapuññassa. Manussāpi kiñcideva rāmaṇeyyakaṃ disvā evam āhaṃsu: ‘sobhati vata bho yathā devānaṃ Tāvatiṃsānan’ ti. Tayidaṃ āyasmato kosiyassa sobhati, yathā taṃ pubbe katapuññassā” ti.

Atha kho āyasmato Mahāmoggallānassa etad ahosi: “atibāḷhaṃ kho ayaṃ yakkho pamatto viharati. Yannūnāhaṃ imaṃ yakkhaṃ saṃvejeyyan” ti.

Atha kho āyasmā Mahāmoggallāno tathārūpaṃ iddhābhisaṅkhāraṃ abhisaṅkhāsi yathā vejayantaṃ pāsādaṃ pādaṅguṭṭhakena saṅkampesi sampakampesi sampavedhesi. Atha kho sakko ca devānamindo, vessavaṇo ca mahārājā, devā ca Tāvatiṃsā acchariyabbhutacittajātā ahesuṃ: “acchariyaṃ vata, bho, abbhutaṃ vata, bho. Samaṇassa mahiddhikatā mahānubhāvatā, yatra hi nāma dibbabhavanaṃ pādaṅguṭṭhakena saṅkampessati sampakampessati sampavedhessatī” ti.

Atha kho āyasmā Mahāmoggallāno sakkaṃ devānamindaṃ saṃviggaṃ lomahaṭṭhajātaṃ viditvā sakkaṃ devānamindaṃ etad avoca: “yathā kathaṃ pana kho, kosiya, Bhagavā saṅkhittena taṇhāsaṅkhayavimuttiṃ abhāsi? Sādhu mayam pi etissā kathāya bhāgino assāma savanāyā” ti.

“Idhāhaṃ, mārisa Moggallāna, yena Bhagavā ten’upasaṅkamiṃ; upasaṅkamitvā Bhagavantaṃ abhivādetvā ekam antaṃ aṭṭhāsiṃ. Ekam antaṃ ṭhito kho ahaṃ, mārisa Moggallāna, Bhagavantaṃ etad avocaṃ: ‘kittāvatā nu kho, bhante, bhikkhu saṅkhittena taṇhāsaṅkhayavimutto hoti accantaniṭṭho accantayogakkhemī accantabrahmacārī accantapariyosāno seṭṭho devamanussānan’ ti?

Evaṃ vutte, mārisa Moggallāna, Bhagavā maṃ etad avoca: ‘idha, devānaminda, bhikkhuno sutaṃ hoti: “sabbe dhammā nālaṃ abhinivesāyā” ti. Evañcetaṃ, devānaminda, bhikkhuno sutaṃ hoti “sabbe dhammā nālaṃ abhinivesāyā” ti. So sabbaṃ dhammaṃ abhijānāti, sabbaṃ dhammaṃ abhiññāya sabbaṃ dhammaṃ parijānāti, sabbaṃ dhammaṃ pariññāya yaṃ kiñci vedanaṃ vedeti sukhaṃ vā dukkhaṃ vā adukkhamasukhaṃ vā. So tāsu vedanāsu aniccānupassī viharati, virāgānupassī viharati, nirodhānupassī viharati, paṭinissaggānupassī viharati. So tāsu vedanāsu aniccānupassī viharanto, virāgānupassī viharanto, nirodhānupassī viharanto, paṭinissaggānupassī viharanto na kiñci loke upādiyati, anupādiyaṃ na paritassati, aparitassaṃ paccattaññeva parinibbāyati: “khīṇā jāti, vusitaṃ brahmacariyaṃ, kataṃ karaṇīyaṃ, nāparaṃ itthattāyā” ti pajānāti. Ettāvatā kho, devānaminda, bhikkhu saṅkhittena taṇhāsaṅkhayavimutto hoti accantaniṭṭho accantayogakkhemī accantabrahmacārī accantapariyosāno seṭṭho devamanussānan’ ti. Evaṃ kho me, mārisa Moggallāna, Bhagavā saṅkhittena taṇhāsaṅkhayavimuttiṃ abhāsī” ti.

Atha kho āyasmā Mahāmoggallāno sakkassa devānamindassa bhāsitaṃ abhinanditvā anumoditvā—seyyathāpi nāma balavā puriso samiñjitaṃ vā bāhaṃ pasāreyya, pasāritaṃ vā bāhaṃ samiñjeyya; evam eva—devesu Tāvatiṃsesu antarahito pubbārāme migāramātupāsāde pāturahosi.

Atha kho sakkassa devānamindassa paricārikāyo acirapakkante āyasmante Mahāmoggallāne sakkaṃ devānamindaṃ etad avocuṃ: “eso nu te, mārisa, so Bhagavā satthā” ti?

“Na kho me, mārisa, so Bhagavā satthā. Sabrahmacārī me eso āyasmā Mahāmoggallāno” ti.

“Lābhā te, mārisa, suladdhaṃ te, mārisa yassa te sabrahmacārī evaṃmahiddhiko evaṃmahānubhāvo. Aho nūna te so Bhagavā satthā” ti.

Atha kho āyasmā Mahāmoggallāno yena Bhagavā ten’upasaṅkami; upasaṅkamitvā Bhagavantaṃ abhivādetvā ekam antaṃ nisīdi. Ekam antaṃ nisinno kho āyasmā Mahāmoggallāno Bhagavantaṃ etad avoca: “abhijānāti no, bhante, Bhagavā ahu ñātaññatarassa mahesakkhassa yakkhassa saṅkhittena taṇhāsaṅkhayavimuttiṃ bhāsitā” ti?

“Abhijānāmahaṃ, Moggallāna, idha sakko devānamindo yenāhaṃ ten’upasaṅkami; upasaṅkamitvā maṃ abhivādetvā ekam antaṃ aṭṭhāsi. Ekam antaṃ ṭhito kho, Moggallāna, sakko devānamindo maṃ etad avoca: ‘kittāvatā nu kho, bhante, bhikkhu saṅkhittena taṇhāsaṅkhayavimutto hoti accantaniṭṭho accantayogakkhemī accantabrahmacārī accantapariyosāno seṭṭho devamanussānan’ ti.

Evaṃ vutte, ahaṃ, Moggallāna, sakkaṃ devānamindaṃ etad avocaṃ ‘idha devānaminda, bhikkhuno sutaṃ hoti “sabbe dhammā nālaṃ abhinivesāyā” ti. Evaṃ cetaṃ, devānaminda, bhikkhuno sutaṃ hoti “sabbe dhammā nālaṃ abhinivesāyā” ti. So sabbaṃ dhammaṃ abhijānāti, sabbaṃ dhammaṃ abhiññāya sabbaṃ dhammaṃ parijānāti, sabbaṃ dhammaṃ pariññāya yaṃ kiñci vedanaṃ vedeti sukhaṃ vā dukkhaṃ vā adukkhamasukhaṃ vā. So tāsu vedanāsu aniccānupassī viharati, virāgānupassī viharati, nirodhānupassī viharati, paṭinissaggānupassī viharati. So tāsu vedanāsu aniccānupassī viharanto, virāgānupassī viharanto, nirodhānupassī viharanto, paṭinissaggānupassī viharanto na kiñci loke upādiyati, anupādiyaṃ na paritassati, aparitassaṃ paccattaññeva parinibbāyati: “khīṇā jāti, vusitaṃ brahmacariyaṃ, kataṃ karaṇīyaṃ, nāparaṃ itthattāyā” ti pajānāti. Ettāvatā kho, devānaminda, bhikkhu saṅkhittena taṇhāsaṅkhayavimutto hoti accantaniṭṭho accantayogakkhemī accantabrahmacārī accantapariyosāno seṭṭho devamanussānan’ ti. Evaṃ kho ahaṃ, Moggallāna, abhijānāmi sakkassa devānamindassa saṅkhittena taṇhāsaṅkhayavimuttiṃ bhāsitā” ti.

Idam avoca Bhagavā. Attamano āyasmā Mahāmoggallāno Bhagavato bhāsitaṃ abhinandī ti.